Μπορεί οικονομικά να καταρρέω, μπορεί να μην είμαι και πολύ αισιόδοξος ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, μπορεί να μην αντέχω πια να κοιμάμαι στο βρωμερό άστυ με τις πόρτες κλειδαμπαρωμένες και τον συναγερμό σε ετοιμότητα, πετάω όμως, εδώ και δύο περίπου εβδομάδες, με το ιπτάμενο φουσκωτό μου (αυτό με το 20.000 τεκμήριο ντε) στη Ζάκυνθο. Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να ελπίσουμε σε ένα καλύτερο αύριο, στηριζόμενοι στις πλάτες των προδοτών που μας κυβερνούν, ας πετάξουμε και ας δούμε τη μικρότητά τους από ψηλά. Είναι κι' αυτός ένας ασφαλής τρόπος διαφυγής.

Υπήρξε τελικώς γρήγορη εξέλιξη στο θέμα του ερωτήματός μου για το τεκμαρτό ετήσιο εισόδημα που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι κάτοχος ενός ιπτάμενου φουσκωτού σκάφους. Όχι, δεν μου απάντησε σε μια ημέρα το Υπουργείο Οικονομικών! Αν είχε γίνει άλλωστε κάτι τέτοιο, δεν θα βρισκόμασταν στην Ελλάδα, αλλά σε κάποια άλλη αναπτυγμένη χώρα! Η απάντηση ήρθε άμεσα γιατί εγώ, κατά κάποιο τρόπο, την "εκβίασα". Πήγα λοιπόν την επομένη ημέρα στο Υπουργείο Οικονομικών, στο Τμήμα Εισοδήματος, 1ος όροφος γραφείο 105, και συζήτησα με την ευγενέστατη κυρία Δράγκου στην οποία χρεώθηκε το αίτημά μου.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου. Είναι όμως επίσης βέβαιο ότι ζούμε ταυτόχρονα και στην πιο ανισόρροπη! Η πεποίθησή μου αυτή δικαιώνεται καθημερινώς. Διαβάστε δύο διαφορετικές ιστορίες καθημερινής τρέλλας, από το πρόσφατο προσωπικό μου ημερολόγιο, και πείτε μου αν έχω άδικο.

Ιστορία καθημερινής τρέλλας υπ' αρ. 1 : Είστε άνεργος ελεύθερος επαγγελματίας και δικαιούστε επιδόματος ανεργίας. Πριτς!

Πώς πριτς, θα μου πείτε. Το μήνυμα που αναγράφεται στο κάτω μέρος των ειδοποιητηρίων καταβολής ασφαλίστρων του Ο.Α.Ε.Ε. (Ενοποιημένα Ταμεία ΤΕΒΕ, ΤΑΕ κ.λπ.) δεν αφήνει καμμία αμφιβολία περί του αντιθέτου : Τα χρήματα καταβάλλονται υπέρ ΟΑΕΔ-ΟΕΕ (ειδικός λογαριασμός ανεργίας) με σκοπό την χορήγηση βοηθήματος σε περίπτωση διακοπής επαγγέλματος (άρθρο 44 Ν. 3986/11).

Κύριε Παπαδόπουλε,

Oνομάζομαι Γιώργος Χλούπης, γνωρίζω τον αδερφό σας Βασίλη αρκετά χρόνια, γιατί συνεργαζόμαστε στην Εθνική. Πρόσφατα μου έστειλε ένα mail με την περιγραφή του ταξιδιού σας στο Καρπάθιο το 1981 με ένα συμβατικό φουσκωτό. Είναι μια ιστορία διδακτική, πολύπλευρη και συγκινητική.

Πέραν της ουσίας έχετε και πολύ καλή "πένα" και θα ήταν πολύ ωραίο να διαβάζαμε και άλλα τέτοια κείμενα-εμπειρίες πλούσιες, μαζεμένα σε κάποιο τόμο ίσως. Μίλησα με τον Βασίλη σήμερα και μου είπε να επικοινωνήσω μαζί σας μέσω του περιοδικού το οποίο βρίσκω ιδιαίτερα χρήσιμο και ευχάριστο, οπότε αποκτήσατε άλλον έναν (ηλεκτρονικό) αναγνώστη.

Πολύς λόγος γίνεται, κατά καιρούς, για την πολεμική αποζημίωση που έπρεπε να καταβάλει στη χώρα μας η Γερμανία και την οποία ουδέποτε κατέβαλε. Από πού να αρχίσει όμως κανείς και πού να τελειώσει  μ' αυτό το θέμα. Μεταξύ μας, δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με την πολεμική αποζημίωση που έπρεπε να μας πληρώσουν οι Γερμαναράδες για όσα έκαναν, έκαψαν, έκλεψαν και σκότωσαν κατά την διάρκεια των τεσσάρων εκείνων αποφράδων χρόνων στις αρχές της δεκαετίας του '40. Και δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με το θέμα αυτό γιατί, απλούστατα, ασχολήθηκα στο παρελθόν με άλλα, λιγότερο σοβαρά, και δεν κατάφερα να βρω άκρη. Και πώς να βρει κανείς άκρη δηλαδή σε μια χώρα όπου πολιτικοί (άπαντες, μηδενός εξαιρουμένου), δικαστές (όχι όλοι ευτυχώς), δυνάμεις καταστολής και δημοσιογράφοι (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις που τους ξέρει μόνο ο... ΟΑΕΔ) ανταγωνίζονται ποιος θα την πουλήσει σε καλύτερη τιμή;