Θυμάται και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ανέκαθεν πίστευα ότι δεν δικαιούσαι να έχεις άποψη αν δεν κατέχεις το θέμα για το οποίο ερωτάσαι. Παρέμενα έτσι σιωπηλός στα σχόλια των "ειδημόνων" του χώρου που γελούσαν ειρωνικά στο άκουσμα της επιθυμίας μου να "βγάλω" επαγγελματικό φουσκωτό: "Δεν υπάρχει περίπτωση Ιωσήφ. Δεν γίνεται Ιωσήφ. Χαμένος κόπος Ιωσήφ. Προσπάθησα κι' εγώ αλλά σκόνταψα", και άλλα τέτοια "αισιόδοξα"...

Η ιδέα να "βγάλω" ένα φουσκωτό επαγγελματικό σκάφος είχε πάντως μπει για τα καλά στο κεφάλι μου και με ταλαιπωρούσε. Όλα αυτά συνέβαιναν το έτος 1992. Το 1991 ήμουν κάτοχος ενός φουσκωτού σκάφους μήκους 7,4 μέτρων της "Olympic Hellas", με το οποίο είχα επιχειρήσει εκείνο το αλησμόνητο ταξίδι στη Σκωτία. Πίστευα ότι ένα τέτοιο σκάφος, με άλλη όμως εσωτερική διάταξη και άλλο κινητήρα ήταν αυτό που χρειαζόμουν. Πούλησα το σκάφος της Σκωτίας και το 1993 παρήγγειλα στην "Olympic Hellas" ένα παρόμοιο, με την διάταξη που ήθελα, και άρχισα να τρέχω...

Με αφορμή διάφορα δημοσιεύματα αναφορικά  με την απόκτηση ταχύπλοων περιπολικών σκαφών από το ΥΝΑ/ΑΛΣ-ΕΛΑΚΤ, θέλουμε να σας ενημερώσουμε για τα παρακάτω:

Το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» ενέκρινε δωρεά για την αγορά 10 - 15 περιπολικών σκαφών στο Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή. Στο πλαίσιο του ρόλου του ως δωρητή, το Ίδρυμα θα αξιολογήσει οικονομικά τις προτάσεις που θα υποβληθούν και θα αποπληρώσει τον επιλεγμένο ανάδοχο απευθείας, με την ολοκλήρωση της προβλεπόμενης διαδικασίας.

Ρεπορτάζ - Βίντεο - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είναι γνωστό ότι ο Πολιτισμός, τα τελευταία χρόνια, δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις Κυβερνήσεις αλλά και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και αν μέχρι πρότινος δεν είχαν σοβαρή δικαιολογία γι' αυτή την επιλογή τους, τα τελευταία τρία χρόνια έχουν το "άλλοθι" του τραγικού οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο μας οδήγησε το Δ.Ν.Τ. και το Μνημόνιο, με τον Καλλικράτη να βάζει την ταφόπλακα στα ταμεία των Δήμων.

Το νεοκλασσικό διατηρητέο της οικογένειας Παναγιωτόπουλου, που άρχισε να κατασκευάζεται το 1860 και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης του Αιγίου, έχει, εδώ και χρόνια, περιέλθει στην κατοχή του Δήμου. Πρόκειται για ένα εκπληκτικά καλοδιατηρημένο νεοκλασσικό κτίριο, από αυτά που σπανίως βλέπει κανείς στην Ελλάδα. Ψηλοτάβανο, με οροφογραφίες σε όλους τους χώρους του, κίονες, κεντρική μαρμάρινη σκάλα και εξωτερικό ανελκυστήρα για την εξυπηρέτηση των ατόμων με κινητικά προβλήματα, το κτίριο εκτείνεται σε τρεις ορόφους με κάθε όροφο να έχει μέγεθος ίσο με διακόσια περίπου τετραγωνικά μέτρα.

Πηγή : www.xirafi.gr

Μια εντυπωσιακή και πρωτοφανή κατασκευή πραγματοποίησε ένας Δραμινός ευρεσιτέχνης και ενδέχεται να' ναι η μοναδική στον κόσμο υπό αυτή τη μορφή. Ο λόγος γίνεται για τον Στέφανο Χασιλίδη, ο οποίος τόλμησε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και εμάς τους Δραμινούς υπερήφανους. Να πούμε πως την προηγούμενη Κυριακή η κατασκευή του έγινε και παγκοσμίως γνωστή, καθώς εμφανίστηκε στην κρατική τηλεόραση και συγκεκριμένα στην εκπομπή «ΝΕΤ ΠΑΝΤΟΥ», όπου σε ζωντανή σύνδεση παρουσίασε την κατασκευή του, αφήνοντας δημοσιογράφους και παρουσιαστές εντυπωσιασμένους και έκπληκτους. Επισκεφθήκαμε τον κ. Χασιλίδη στο εργαστήριό του για να μας μιλήσει για το πρώτο χειροποίητο ημι-υποβρύχιο σκάφος στον κόσμο.

Θυμάται και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ακούω, διαβάζω και βλέπω, προσφάτως, αστυνομικούς και λιμενικούς να συλλαμβάνονται και να οδηγούνται ενώπιον της Δικαιοσύνης, με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών, αλλά δεν εκπλήσσομαι. Και δεν εκπλήσσομαι γιατί, όταν πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Γεώργιος Ράλλης, πριν από 32 χρόνια δηλαδή, εγώ έγραψα ένα άρθρο στην εφημερίδα "Αυριανή", με τίτλο... "Χωρίς τίτλο", που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 30ής Αυγούστου του 1981. Πρωτόμπαρκος δημοσιογράφος ετών 29, την εποχή εκείνη, έψαχνα να βρω το καταφύγιό μου. Τον χώρο που θα μπορούσε να στεγάσει το πάθος μου για την αληθινή και αδέσμευτη δημοσιογραφία. "Κούνια που σε κούναγε", έλεγε ο πατέρας μου, αλλά εγώ δεν τον άκουγα. Το σλόγκαν "Αυριανή, η εφημερίδα που τα λέει όλα στον λαό", με είχε επηρεάσει, με αποτέλεσμα τα βήματά μου να με οδηγήσουν στα γραφεία του Ταύρου. Από την αρχή όμως φαινόταν το παιδί, άλλο τόσο και ο χώρος στον οποίο πίστεψε και "επένδυσε"...