Σύνδεση με το προηγούμενο: http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1346-i-kallipygos-stous-pente-okeanoys-givraltar-kanarioi-nisoi

Αποσπάσματα από το Ημερολόγιο του Γιώργου Γκρίτση και της Anne Marie Biedermann.                                                                                                                                                     
19 Αυγούστου: Στο υπήνεμο της Τενερίφης, ελαφρύς Β.Α. άνεμος, προχωρούμε αργά με το μπαλόνι. Το απόγευμα βλάβη του αυτόματου πιλότου, επισκευή, αντικατάσταση του μοτέρ. Το βράδυ η εβδομαδιαία επαφή μέσω ραδιοτηλεφώνου με την Ελλάδα.
 
20/8: Συνέχεια με το μπαλόνι. Η θάλασσα είναι γεμάτη σκουπίδια. Η γάτα έπιασε ένα χελιδονόψαρο. Το βράδυ φρεσκάρει ο γρέγος και ταξιδεύουμε με δύο σταυρωμένους φλόκους. Το σύστημα λειτουργεί περίφημα. Το σκάφος τρέχει ισορροπημένο, χωρίς υπερκόπωση του αυτόματου πιλότου. Στίγμα 26°8'B., 17°29'Δ.

Ο Σύνδεσμος των Ευρωπαϊκών Ομοσπονδιών Ιστιοπλοίας διαμαρτυρήθηκε με επιστολή που απέστειλε προς τους Υπουργούς Ναυτιλίας και Οικονομικών για τον νέο φόρο πλόων ο οποίος θα επιβάλλεται στα σκάφη αναψυχής (πάνω από 7 μέτρα) από 1.1.2014

Draft of the European Sailing Federations letter about the new Greek boat tax:

To the Hellenic Government

Ministry of (enumerated)

ADDRESSES

The undersigned represent "the British Cruising Association MEMBERSHIP &c, "the German Segler Verband Kreuzer Abteilung MEMBERS &c" and "the Swedish Cruising Club" and its 42,000 members, whereof 3,000 in our Mediterranean Section. We are concerned about the announced new Greek  ”residence and operation fee” on boats, due to come into force from 1st January 2014. The translated text indicates the following main contents.

Τον Στήβεν Γκρέϋ δεν τον ξέρετε. Όπως άλλωστε δεν τον ήξερα κι εγώ, μέχρι που τον συνάντησα τυχαία. Για την ακρίβεια, συνάντησα ένα κείμενό του στο διαδίκτυο. Πρέπει να πω ότι ο Στήβεν Γκρέϋ είναι δημοσιογράφος τού Ρώϋτερς, ο οποίος έκανε μια έρευνα για τις ελληνικές τράπεζες. Μάλιστα, για χάρη αυτής της έρευνας χρειάστηκε να κάνει κάμποσα ταξιδάκια στην Ελλάδα. Αν δεν έχετε πρόβλημα με τα αγγλικά σας, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του, όπου σας διαβεβαιώνω ότι θα βρείτε μερικά εξαιρετικά ενδιαφέροντα κείμενα, που θα κάνουν αρκετές τριχούλες σας να σηκωθούν. Όμως, αν δεν τα πάτε καλά με την γλώσσα τού Σαίξπηρ ή αν απλώς βαριέστε τα ξενόγλωσσα, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ εγώ μια από τις πιπεράτες ιστορίες τού... κυρίου Γκρέϋ.

Στο γραφείο του διευθυντή της Εφορίας Μυτιλήνης, Παναγιώτη Μπαρούτη, βρίσκονται από χθες το πρωί οι αριθμοί κυκλοφορίας δεκάδων αγροτικών αυτοκινήτων (και όχι μόνο), τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους για τη μεταφορά ξυλείας από την παραλία των Μιστεγνών μετά την «απελευθέρωση» της μεγάλης ποσότητας αυτού του εμπορεύματος από διερχόμενο φορτηγό πλοίο, που το πιθανότερο υπέστη μετατόπιση φορτίου ή αντιμετώπισε πρόβλημα με τον καιρό, διερχόμενο τα ξημερώματα της Τρίτης από το βόρειο τμήμα του νησιού μας.

Στον απόηχο του παραπάνω και, ομολογουμένως, σπάνιου για τη Λέσβο γεγονότος, αλλά και μετά τα κωμικοτραγικά που έγιναν με τις δεκάδες πολιτών που έσπευδαν μέχρι τη νύχτα της Τετάρτης, αλλά και χθες Πέμπτη προσπαθώντας να μεταφέρουν με κάθε μέσο ό,τι απέμεινε από την ξυλεία του πλοίου, έρχεται η ώρα του «ταμείου». Αυτό που, δυστυχώς, αναδεικνύεται από όλη αυτήν την ιστορία είναι η ανυπαρξία των αρμόδιων μηχανισμών που έπρεπε να λειτουργήσουν και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Λιμεναρχείου.

Του Δημήτρη Ιατρόπουλου.

Σας παρακαλώ, τραβήξτε την κουρτίνα. Ανοίξτε τα παραθυρόφυλλα της Ιστορίας μας, να περάσει μέσα ο ήλιος. Σπάστε τις αμπάρες, κόψτε τα σκοινιά, διαρρήξτε τις μπουκαπόρτες, τινάξτε τα παλιά σκεπάσματα, φωνάξτε επιτέλους την αλήθεια, έρχονται χρόνια βαριά, έρχονται χρόνια κατακόκκινα, όχι από σημαίες και τοματοχυμούς, αλλά από αίμα.

Σας παρακαλώ, ξυπνήστε, δεν πάει άλλο, φτάνει πια, ο δρόμος τελειώνει, η πατρίδα τελειώνει, το όνειρο τελειώνει, όλα πάνε προς το τέλος, το χιόνι βρωμίστηκε από τα πατήματά τους, ο αέρας μολύνθηκε απ' την ανάσα τους, τα λόγια γίνονται σφικτήρες και πνίγουν το μυαλό, οι σκέψεις ταξιδεύουν σαν τραυματισμένες καρακάξες σ ένα άδειο τοπίο...