Πηγή : http://olympia.gr/2014/09/30/%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%B9/

Του Νίκου Χειλαδάκη (δημοσιογράφος, συγγραφέας, τουρκολόγος).

Το άγχος του διαμελισμού της Τουρκίας επανέρχεται όπως φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο. Έτσι, άλλο ένα επώνυμο και πολύ γνωστό πρόσωπο στην Τουρκία βγήκε δημόσια να διακηρύξει ότι η χώρα του αναμένεται να διασπαστεί τα επόμενα χρόνια με όλες τις φοβερές συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης. Πρόκειται για τον πολύ γνωστό και παλαίμαχο Τούρκο δημοσιογράφο, Fatih Altaylı, της εφημερίδας Habertürk, ο οποίος εκτός από την αρθογραφία του στην εφημερίδα έχει και πολιτική τηλεοπτική εκπομπή στο ομώνυμο ειδησεογραφικό τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι. Ο Fatih Altaylı σε ένα καινούργιο άρθρο του «φωτιά», υποστηρίζει ότι έχουν αρχίσει οι διαδικασίες διάσπασης και διαμελισμού της Τουρκίας, στην αρχή το λιγότερο σε δυο κομμάτια. Η αρχή αυτής της διαδικασίας που μπορεί να διαρκέσει έως και δέκα χρόνια, όπως υποστήριξε ο Τούρκος αρθρογράφος, έγινε με την ντεφάκτο δημιουργία ανεξαρτήτου κουρδικού κράτους το οποίο είναι μια από τις «παράπλευρες επιπτώσεις» των πολεμικών συγκρούσεων με τους Τζιχαντιστές.

Πηγή : http://olympia.gr/2014/09/30/%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85/

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός (Δάσκαλος, Κιλκίς).

Στο εξαιρετικό βιβλίο του «Πίνδος», ο συγγραφέας Χρήστος Ζαλοκώστας διασώζει ένα ηρωϊκό επεισόδιο από την γιγαντομαχία του Σαράντα, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένας δάσκαλος. Αντιγράφω:

«Η εχθρική αντεπίθεση των Ιταλών, του Μαρτίου του 1941 έχει εκδηλωθεί. Το ύψωμα 731 (σ.σ. το οποίο δικαίως χαρακτηρίστηκε «Θερμοπύλες της Πίνδου») έχει μεταβληθεί σε ηφαίστειο. Οι φαντάροι μας, πεσμένοι με την κοιλιά στους λάκκους των οβίδων, πυροβολούν, χωρίς διακοπή για να συγκρατήσουν το εχθρικό πεζικό. Ο δάσκαλος - έτσι έχει βαφτίσει τον διοικητή, του ο λόχος, γιατί δημοδιδάσκαλος είναι το επάγγελμά του - με προβιές και επιδέσμους, γύρω από τα κρυοπαγημένα πόδια του, αντί για παπούτσια, χωρίς να προφυλάγεται, τρέχει από διμοιρία σε διμοιρία και δίνει οδηγίες. Μην πυροβολείτε στα στραβά, παιδιά! Μην ξοδεύετε άσκοπα τις χειροβομβίδες σας, τους λέει.

Κι όταν ο ταγματάρχης διοικητής του, του φωνάζει να μην εκθέτει τόσο το εαυτό του, ο δάσκαλος του απαντάει:

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ευτυχώς που υπάρχει και η Αμφίπολη και ξεχνάμε το κωλοδάκτυλο που όλο και πιο βαθειά μας βάζουν οι τροϊκανοί με την ευγενική συμπαράσταση των αχρείων της Βουλής. Έχουμε στηθεί όλοι μπροστά στον καθοδικό σωλήνα της πνευματικής μας αποχέτευσης - την τιβούλα ντε -  και περιμένουμε εναγωνίως να ακούσουμε τον τάδε αρχαιολόγο ή τον δείνα πολιτικό καρνάβαλο να μας πει τη γνώμη του για τις Καρυάτιδες, για το αν ο τάφος είναι Ρωμαϊκός ή Μακεδονικός και για το ποιος ή ποια έχει ενταφιαστεί κάτω απ' τα χώματα που έχουν κατακλύσει τον χώρο.

Και ο μισοκακόμοιρος ο πρωθυπουργός, κάνοντας ρελάνς στον Τσίπρα, μιλάει για την ανάπτυξη και τα νέα μέτρα ανακούφισης που θα λάβει για τον χειμαζόμενο και νυσταγμένο λαό στην πρίπτωση που αυτός θα του εμπιστευτεί και πάλι τη γιάφκα και τη μάσα. Ουδείς όμως φαίνεται να του δίνει σημασία. Ουδείς νοιάζεται αν ο Σαμαράς κοροϊδεύει για άλλη μία φορά, όπως έκανε το 2012. Νυν, υπέρ πάντων Αμφίπολις, άλλωστε.

Της Χριστίνας Κατιμαδά.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στις θάλασσες, ουδέποτε είχα την τύχη να συναντήσω ζωντανό ιππόκαμπο. Πιστεύω πάντα ότι η θάλασσα ανταμείβει κάποιον για την αγάπη και τον σεβασμό που της έχει. Και η ώρα αυτή έφτασε..

Σεπτέμβρης 2014 και ένα ακόμα κολυμπτητό ξεκινάει αυτή τη φορά κατά μήκος του ακρωτηρίου Μπάμπουρας στη νότια Θάσο, με σκοπό την εξερεύνηση του βυθού και την υποβρύχια φωτογραφία. Γνωρίζοντας ότι ο ιππόκαμπος ζει κοντά σε φυκιάδες και σε ήρεμα νερά, δεν περιμέναμε φυσικά να τον συναντήσουμε στην επιφάνεια ανοιχτών νερών και σε απόσταση από την ακτή. Ώσπου, ξαφνικά, σε απόσταση λίγων μέτρων από την πορεία μας αυτό το υπέροχο πλάσμα κολυμπούσε με πολύ αργούς ρυθμούς κουνώντας τα μικρά πτερύγια που έχει στη ράχη του.

Η συνάντηση αυτή ήταν ομολογουμένως μία από τις ομορφότερες και ρομαντικότερες υποθαλάσσιες συγκινήσεις, που δύσκολα χωράει σε μια φωτογραφία. Αυτό το καλοκαίρι η θάλασσα μας αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο, εμάς τους ξενιτεμένους που περνάμε τους χειμώνες μας, αναπολώντας το μεγαλείο της! Ευχόμαστε σε όλους γαλήνιες βουτιές!

Πηγή : http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.dika-sas&id=5510

Στο πανεπιστήμιο οι καθηγητές μου με δίδαξαν ότι στη διάρκεια μιας ανασκαφής διατυπώνουμε πολλές υποθέσεις και πολλά ερωτήματα, που τα αφήνουμε ανοιχτά μέχρι να τελειώσει η ανασκαφή ή έστω να χουμε επαρκή δεδομένα. Δεν προσπαθούμε να «φορτώσουμε» αυτό που σκάβουμε με την «υποχρέωση» να επιβεβαιώσει τις αρχικές υποθέσεις μας. (Κι ας μην το τηρούν βέβαια κάποιοι από αυτούς τώρα, αλλά αυτά θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή...)

Ένας άλλος μεγάλος δάσκαλος, που δεν τον πρόλαβα, είχε πει ότι «στην αρχαιολογία ό,τι είναι λογικό δεν είναι και πραγματικό» (πλέον η ρήση ισχύει και για τη σύγχρονη ζωή, γιατί μη μου πείτε ότι είναι λ.χ. λογικό να μας κυβερνάνε αυτοί που μας κυβερνάνε, αλλά κι αυτό είναι άλλο θέμα).