Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν θα με αφήσει, τελικώς, ποτέ να αγιάσω ο διάολος εμένα! Όλο μπροστά μου τον βρίσκω, αγκαζέ μ' εκείνη την παράξενη μάγισσα που μου έδωσε μια με το ραβδί της, την ημέρα που γεννήθηκα, και με καταράστηκε να μην κλείνω ποτέ τα μάτια και το στόμα μου στου κόσμου τα άδικα και τα παράξενα που πέφτουνε μπροστά μου.
Καλά ήμουν λοιπόν στο πρόσφατο ταξίδι μας στη Σχοινούσα, απολάμβανα τη θέα των υπέροχων αμμουδερών παραλιών του νησιού και χαλάρωνα με την ηρεμία του περιβάλλοντος, μέχρις ότου έπεσα πάνω σ' ένα τοίχο! Σε δύο τοίχους, για να είμαι πιο ακριβής. Δεν έπεσα κυριολεκτικώς επάνω τους, βεβαίως! Απλώς, ο κάβος του Αγ. Βασιλείου, στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού, έχει αποκλειστεί από δύο πανήψυλους πέτρινους μαντρότοιχους που φθάνουν μέχρι τη θάλασσα!