Του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη.

Πηγή : http://www.topontiki.gr/article/154922/o-kopanistos-aeras-efexis-tha-onomazetai-syriza

Αφήσαμε πίσω μας ένα χρόνο που μάλλον όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε. Ήταν το δίχως άλλο ένας χρόνος μεγάλων απογοητεύσεων, διαψεύσεων, απωλειών, ένας χρόνος ψευδών και  απάτης, ένας χρόνος εθνικής ασυναρτησίας - σίγουρα ο πλέον επώδυνος της μεταπολίτευσης. Η «πρώτη φορά Αριστερά» έφερε στην επιφάνεια την συντριπτική της ανυπαρξία και κυρίως αποκάλυψε τον στυγνό κυνισμό της λαμβάνοντας μέτρα που καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να εφαρμόσει. Επίσης, γίναμε μάρτυρες  της θηριώδους της δίψας για εξουσία και του ακραίου πολιτικού αμοραλισμού της μέσα από την πιο απίθανη συμμαχία με την «ψεκασμένη» ακροδεξιά. Συνέβησαν τόσα πολλά και σε τόσο μικρό διάστημα - με αλλεπάλληλες αχρείαστες εκλογές και πολιτικές εξελίξεις - που η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε ούτε να τα κατανοήσει στην διάστασή τους (παρά μόνο τα μέτρα που αφορούσαν άμεσα την τσέπη της και αυτά δεν ήταν λίγα…) ούτε πολύ περισσότερο να τα αφομοιώσει, να τα αξιολογήσει, να τα κρίνει.

Πηγή : http://www.freepen.gr/2016/01/blog-post_403.html?m=1

Του Ηλία Π. Παπαγεωργιάδη.

«Τι είναι πιο πιθανό; Να μη βγει ο ήλιος για ένα μήνα στο Βουκουρέστι ή να περάσει μία εβδομάδα χωρίς να συλλάβουν ένα πολιτικό ή φοροφυγά / καταχραστή;»

Μη βιαστείτε να στοιχηματίσετε… Στις 12 Δεκεμβρίου 2014 ο ήλιος ανέτειλε στη Ρουμανική πρωτεύουσα για πρώτη φορά μετά τις 11 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, λόγω ενός σπάνιου μετεωρολογικού φαινομένου. Τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει εβδομάδα χωρίς συλλήψεις ανθρώπων που κατηγορούνται για πάσης φύσεως σοβαρά αδικήματα.

Πηγή : http://www.protagon.gr/scripta/editorial/44341013979-44341013979

Του Κώστα Γιαννακίδη.

Ενώ παραδοσιακά λέμε ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και η μικρομεσαία επιχείρηση είναι ο κορμός της ελληνικής οικονομίας, η πολιτική συμπεριφέρεται λες και διοικεί μία χώρα δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων.

Η timeline μου διαβάζει ένα κομμάτι που έγραψε ο Δημήτρης Φύσσας στην Athens Voice, περιγράφοντας το τέλος του ως αυτοαπασχολούμενος. «Το ελληνικό κράτος με κατάφερε να του χρωστάω, εγώ που πάντα πλήρωνα τους φόρους μου στην ώρα τους. Κι αν συνέχιζα αυτοαπασχολούμενος, το χρέος μου θ’ αυξανόταν κι άλλο.» Εκλεισε, λοιπόν, τα βιβλία του και λίγο πριν πατήσει τα εξήντα ψάχνει δουλειά ως μισθωτός. Δεν αποκλείεται βέβαια να συμβιβαστεί και με κανένα «μαύρο» μεροκάματο, αλλά, αυτό θα μείνει ανάμεσα στον ίδιο και στο πορτοφόλι του. Αν το έκανε νωρίτερα, τα βιβλία του θα έμεναν ανοιχτά, απλωμένα σαν λευκά σεντόνια. Κοινώς αν δούλευε με «μαύρα», έκλεβε την εφορία και δεν άνοιγε τα ειδοποιητήρια του ΤΕΒΕ/ΟΑΕΕ, τώρα μπορεί και να του είχε μείνει κάτι κάτω από το στρώμα.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ετεροχρονισμένα δημοσιεύεται στο "Rib and Sea" εκείνη η συζήτηση που είχα με την γιαγιά Ελένη ή "Λενάκι", όπως συνήθως αποκαλούν την κυρία Ελένη Μεταξωτού στην Αστυπάλαια. Μεσολάβησε η παραλαβή των φωτογραφιών της από την καλή συνάδελφο Κατερίνα Αντωνοπούλου και ο καταιγισμός των άρθρων και βίντεο που προέκυψαν από τα ταξίδια μας στην Αίγινα και στα Χανιά. Ήταν αδύνατον όμως να ξεχάσω τη γιαγιά Ελένη, το βίντεο και οι φωτογραφίες της οποίας πολιορκούσαν εδώ και ένα περίπου μήνα την οθόνη του υπολογιστή μου. Χθες έφθασε τελικώς η ώρα για την επεξεργασία τους.

Νοιώθω εδώ την ανάγκη να πω ότι είναι εξαιρετικό το προνόμιο που έχω, στη διάρκεια των περιπλανήσεών μου στην ελληνική περιφέρεια, να συναντώ απλούς ανθρώπους οι οποίοι έχουν πράγματα να πουν και να κάνουν, σε αντίθεση με τους άλλους, τους "glamorous", τους δήθεν, που κατακλύζουν καθημερινώς τους καθοδικούς σωλήνες της τηλεοπτικής μας αποχέτευσης χωρίς να λένε τίποτε. 

Η Ελένη Μεταξωτού έζησε τα παιδικά της χρόνια, καθώς και ένα μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής της, σε μια βραχονησίδα, τη Σύρνα, που απέχει μερικά μίλια από την Αστυπάλαια.  Οι αναμνήσεις της από εκείνη την ευτυχισμένη περίοδο, όπως η ίδια λέει, είναι έντονες και ζωγραφίζονται πάνω στο χαμογελαστό πρόσωπό της όση ώρα κάνει αναδρομή στο παρελθόν.

Του Γιώργου Καραμπελιά.

Πηγή : http://ardin-rixi.gr/archives/197122

Άρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης….
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο…
Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.

ΚΠ. Καβάφης, «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης».

Το 2015 άνοιξε με το δίδυμο Τσίπρας-Βαρουφάκης και κλείνει με το δίδυμο Τσίπρας-Λεβέντης! Όπως τότε καθημερινά βλέπαμε τον Βαρουφάκη στα «κανάλια», σήμερα βλέπουμε τον Λεβέντη. Και ο βαθμός έκπτωσης αυτής της χώρας προσμετράται ακριβώς από το δίλημμα που θέτουν οι «αναλυτές», αλλά δυστυχώς και η πραγματικότητα: Άραγε, το πρώτο δίδυμο, το «ηρωϊκό» ή το δεύτερο, το «κωμικό», είναι  χειρότερο; Και η απάντηση είναι προφανής: το πρώτο! Το δίδυμο Τσίπρας-Βαρουφάκης κατέστρεψε τη χώρα, έκλεισε τις τράπεζες, μας φόρτωσε ένα ανυπολόγιστο κόστος, 80 ή 90 δισεκατομμύρια ευρώ, άνοιξε διάπλατα την μεγάλη πληγή του προσφυγικού-μεταναστευτικού, μας έφερε μια παρέα Φλαμπουράρηδων που στρογγυλοκάθισαν στο σβέρκο του ελληνικού λαού. Το δεύτερο, το κωμικό, είναι μάλλον θεραπευτικό για τη βλακεία των Ελλήνων. Διότι αποκαλύπτει την πραγματική φύση του πρώτου συνθετικού του διδύμου: «΄Ομοιος-ομοίω, αεί πελάζει». Και επί τέλους μπορεί να προκαλέσει και ολίγο γέλιο στο πικρό χειλάκι των Ελλήνων.