Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κατέβηκα στη μαρίνα της Ζέας χθες για να περάσω λίγο την ώρα μου, να ξεφύγω από τις κακές σκέψεις, να ξεχάσω προσωρινώς τους προδότες που διαχειρίζονται τις τύχες αυτής της χώρας και να χαζέψω τους απαγορευμένους καρπούς ανείπωτων κρυφών ονείρων κάποιας καλοκαιριάτικης νύχτας.
Αφορμή η "East Med. Yacht Show" (Έκθεση Θαλαμηγών Ανατολικής Μεσογείου, επί το ελληνικότερον). Δεκάδες τα πολυτελή σκάφη, πρυμοδετημένα στους προβλήτες της Ζέας, χιλιάδες οι φαντασιώσεις όσων μπορούν μόνο να τα βλέπουν. Ιστιοπλοϊκά monohull, καταμαράν, mega yachts, ταχύπλοα κ.λπ. Πρέπει πάντως να ομολογήσω ότι τα φουσκωτά σκάφη δεν μπορώ να τα ξεπεράσω. Είναι ίσως πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία μου, ταιριάζουν περισσότερο με αυτά που θέλω να κάνω όταν βρίσκομαι στη γαλάζια αγκαλιά Της. Όπως ακριβώς ένας άνθρωπος της περιπέτειας δεν θα διάλεγε να πάει βόλτα με μια Bentley, ας πούμε, στη στεριά, έτσι κι'εγώ δεν θα επέλεγα να νοικιάσω (ακόμη και εάν το άντεχε η τσέπη μου) μια πολυτελή θαλαμηγό έχοντας δύο καμαρώτους να στέκονται πάνω απ' το κεφάλι μου και να μετρούν τις πηρουνιές μου.