Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Κάθε μέρα που περνάει ενισχύεται όλο και πιο πολύ η πεποίθηση των Ελλήνων φορολογουμένων ότι στις σχέσεις τους με τις Κρατικές Υπηρεσίες έχουν να κάνουν με έναν αλήτη του πεζοδρομίου. Έναν τυχάρπαστο, ανήθικο γραφειοκράτη, έναν ξεδιάντροπο απατεώνα ο οποίος απεικονίζεται στα πρόσωπα αυτών που διοικούν, αυτών που νομοθετούν, αυτών που εφαρμόζουν τους νόμους. Έναν απατεώνα του κοινού ποινικού δικαίου ο οποίος καθυστερεί ατόκως αυτά που οφείλει στον πολίτη και χρεώνει τοκογλυφικά επιτόκια όταν του οφείλει ο πολίτης!  

Στη φορολογική δήλωση που υπέβαλα προ ολίγων ημερών μέσω του διαδικτύου, το σύστημα υπολόγισε τα συν και τα πλην και μου έβγαλε να πληρώσω 200 περίπου ευρώ φόρο εισοδήματος. Κανονικά, εάν δεν είχα το τεκμήριο του σπιτιού και του αυτοκινήτου, θα έπρεπε να μου επιστραφούν χρήματα, δεδομένου ότι η σύνταξή μου αγγίζει, μετά βίας, τα 730 ευρώ. Όταν η λογίστρια μού είπε πως πρέπει να υποβάλλω συμπληρωματική δήλωση, μέχρι το τέλος του χρόνου, για τα χρήματα που μου παρακρατήθηκαν όταν βγήκα στη σύνταξη, και πως θα μου επιστραφούν γύρω στις 3.500 ευρώ, λίγο έλειψε να πάθω έμφραγμα από τη χαρά μου!

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Ο μακαρίτης Κοεμτζής, δολοφόνος τριών αστυνομικών για μια «παραγγελιά», εξέτισε την ποινή του με τις γνωστές ευεργετικές διατάξεις που μετατρέπουν τα ισόβια σε 25 χρόνια κ.λπ. και εξελθών των φυλακών συνέγραψε βιβλίο, στο οποίο εξιστορούσε τη ζωή του και το φονικό. Την είχε αράξει στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων και διαλαλούσε το βιβλίο του για να κερδίζει τα προς το ζην. Χρησιμοποιούσε για πάγκο ένα τραπεζάκι του κυλικείου των δικαστηρίων. Είχα δει αρκετούς να συνομιλούν επί ώρες μαζί του και αναρωτιόμουνα τί θα μπορούσαν να συζητούν, τί κοινά ενδιαφέροντα θα μπορούσαν έχουν.

Μετά ήλθε ο «επαναστάτης» του πρωκτού, Κουφοντίνας, να συγγράψει πόνημα, στο οποίο περιγράφει τα δολοφονικά ανδραγαθήματά του από τη σκοπιά του «επαναστάτη» που ήθελε να συντρίψει την άτιμη κενωνία που καταπιέζει τους φτωχούς και αδύναμους. Επιλεγμένοι στόχοι [από ποιόν άραγε;] που δεν προκαλούσαν την μήνι του λαού, επειδή όλα τα θύματα ήταν εκπρόσωποι του «κατεστημένου». Κανένα χτύπημα στο ίδιο το κατεστημένο.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η αναγνώστριά μου κυρία Ίρις Μαυράκη μου έστειλε σήμερα το ακόλουθο μήνυμα από την Μεγ. Βρετανία :

"Αγαπητέ κύριε Παπαδόπουλε,

Σας γράφω απο την ΒΔ Αγγλία. Όπως θα δείτε και στο λινκ που σας παραθέτω, και επειδή είδα και την συνέντευξη που έχετε πάρει από τον ιδιαίτερο αυτόν καλλιτέχνη, σας ενημερώνω για κάτι που ανέβηκε σε τοπικη εφημερίδα της Ρόδου, την ΡΟΔΙΑΚΗ, ότι η Εκκλησία, δηλαδή η ενορία στο Κατελλόριζο προτίθεται να διώξει αυτόν τον Άνθρωπο από τον χώρο που του έχει παραχωρηθεί από τον Δήμο Καστελλόριζου. Διάβασα και κατι χαρακτηρισμούς, ότι είναι ξυπόλητος και μένει σε σκηνή κ.λπ., που  θυμίζουν εποχές μεσαίωνα. http://www.rodiaki.gr/article/338818/h-ekklhsia-diwxnei-ton-agio-apo-to-kastellorizo

Δεν ξερω αν μπορείτε να κάνετε κάτι να βοηθήσετε να μην συμβεί αυτό, με καποιο τρόπο. Ζητάω συγγνώμη, αν σας στενοχώρησα και αν σας ενόχλησα, διότι δεν με γνωρίζετε.

Με εκτίμηση
Ίρις Μαυράκη

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Άννα Βαγενά: «Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια διάρκειας του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Εδώ η Ελλάδα ήταν υπό Τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια και άντεξε. Είμαστε ανθεκτικός λαός».
Νοβότνι: «Η Ελλάδα  έχει όχι μόνον ένα μεγαλειώδες παρελθόν, η Ελλάδα έχει σίγουρα, επίσης ένα μέλλον, είναι μία χώρα με μία πληθώρα από ευφυείς, εργατικούς ανθρώπους, έχει θαυμάσιες τουριστικές δυνατότητες, έχει επίσης δυνατότητες στον οικονομικό τομέα».

Επιμέλεια βίντεο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Περάσαμε το φετινό Πάσχα στην καταπράσινη και πανέμορφη Θάσο. Το μοναδικό νησί του Αιγαίου, συμπεριλαμβανομένων των ερημονησίδων, το οποίο, περιέργως, δεν είχα ποτέ επισκεφθεί μέχρι σήμερα. Η συνεργασία μου όμως με την "Hellenic Seaways", μας έδωσε την ευκαιρία, σε δύσκολη μάλιστα εποχή, να πάμε στα τέλη Απριλίου με το αυτοκινούμενο μέχρι την Καβάλα και από την Κεραμωτή να περάσουμε με "παντόφλα" στον Λιμένα της Θάσου.

Στα Λιμενάρια, στην κορυφή του υψώματος πάνω απ' τον οικισμό, αγναντεύει τη θάλασσα ό,τι απέμεινε απ' το "Παλατάκι" των αρχών του 1900 που στέγαζε τα γραφεία των παλιών μεταλλείων. Το βάφτισαν έτσι οι ντόπιοι λόγω της μεγαλοπρεπούς κατασκευής του. Σχεδιαστής του ήταν ο Ιταλός αρχιτέκτονας Peitro Arigoni και αρχικός ιδιοκτήτης του ο Γερμανός Speidel, ο οποίος ήταν ο ιδιοκτήτης της ομώνυμης μεταλλευτικής εταιρείας, που εγκαταστάθηκε στη Θάσο για να εγκαινιάσει τη σύγχρονη περίοδο της μεταλλευτικής δραστηριότητας του νησιού.