Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Τρεις μέρες και δεν άκουσα στα ΜΜΕ κάποιο νέο για την υγεία του 4χρονου που νοσηλεύεται με σοβαρά εγκαύματα εξ αιτίας της φωτιάς που ξέσπασε στο σπίτι του, όπου αυτός και η μητέρα του φωτίζονταν με κερί ελλείψει ηλεκτρικού ρεύματος. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, όμως, με καταχερίζουν οι δημοσιοκάφροι ως ρατσιστή, επειδή δεν έχω συγκινηθεί όσο θα έπρεπε για την απώλεια της ζωής δύο προσφύγων/λαθρομεταναστών, γιαγιάς και εγγονού, από την έκρηξη φιάλης υγραερίου την ώρα που η γιαγιά ετοίμαζε φαγητό. Χθες το πρωί, όμως, άκουσα δημοσιογράφο τινά ονόματι Ιωάννη Σινάνη να μεταδίδει εκ Λέσβου τα εξής: δεν είναι δυνατόν να ετοίμαζε φαγητό ώρα 23:30. Άλλωστε, η σίτιση γίνεται από catering [το r βαρύ, όπως το προφέρει ο Τσίπrας*] κατόπιν διαγωνισμού [;]. Εκείνο που συνέβη είναι ότι άναψαν μία σόμπα, για να ζεσταθούν, αφού επικρατούσε θερμοκρασία 3ο. Και τούτο, διότι κανείς δεν έχει φροντίσει για τα στοιχειώδη των ανθρώπων αυτών [Σημείωση δική μου: όπως δεν έχει φροντίσει για τα στοιχειώδη όλων των αναξιοπαθούντων Ελλήνων].