31 μαθητές Δημοτικών σχολείων από την Αμοργό, επισκέφτηκαν σημαντικά πολιτιστικά κέντρα στην Αθήνα.

Η Blue Star Ferries στο πλαίσιο του προγράμματος Κοινωνικής Υπευθυνότητας  «με προορισμό εσάς», επενδύει στον πολιτισμό και την παιδεία, εγκαινιάζοντας μία πρωτοβουλία διήμερων εκπαιδευτικών επισκέψεων μαθητών Ε΄ και  ΣΤ’ δημοτικού των νησιών του Αιγαίου σε Κέντρα και Φορείς Πολιτισμού στην Αθήνα. Συγκεκριμένα, η έναρξη του προγράμματος πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 6 και Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018 και αφορούσε τους μαθητές των δημοτικών σχολείων της Αμοργού.

Στο πλαίσιο της παραμονής τους στην Αθήνα, οι 31 μαθητές και οι συνοδοί τους είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, να ξεναγηθούν στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος και να παρακολουθήσουν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ρομποτικής «Ηλιακή ενέργεια και ένας κόσμος σε διαρκή κίνηση». Επίσης, ξεναγήθηκαν στο Μουσείο της Ακρόπολης και παρακολούθησαν εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο Πλανητάριο.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι το σκάνδαλο Novartis βγήκε στη φόρα εντελώς συμπτωματικά την ίδια περίοδο που η κυβέρνηση των υπερδωσίλογων του 21ου αιώνος είναι έτοιμη να ξεπουλήσει τα πάντα, αρκεί να παραμείνει στην εξουσία και να φέρει εις πέρας το έργο που ανέλαβε η παρέα του Αλαίκσοι. Αναρωτιόμουν συνέχεια πώς είναι δυνατόν να είναι εθνικοί μειοδότες οι κυβερνώντες. Δεν ήθελα να το χωνέψω και απλώς διασκέδαζα με τα ξεκατινιάσματα κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, τα οποία θα ήταν ίδια και απαράλλαχτα οποτεδήποτε αποφάσιζε η κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με την «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη να βγάλει το συγκεκριμένο σκάνδαλο στη φόρα.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

1] Ο Χάνος Κλασμένος, για να δείξει πως είναι ατρόμητος, δήλωσε στην Εισαγγελέα Διαφθοράς κ. Τουλουπάκη ότι θα πάει να καταθέσει και παραιτείται κάθε ασυλίας κ.λπ. Γιατί ρε μάγκα; Πόθεν προκύπτει  ότι τυγχάνεις κάποιας ασυλίας ως υπουργός-μάρτυς; Το άρθρο 215 του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας ορίζει:

«Αρθρο 215.- 1. Ο πρόεδρος και οι αντιπρόεδροι της Βουλής,  οι  υπουργοί και οι αρχιερείς εξετάζονται στην κατοικία τους, και η ένορκη  κατάθεσή  τους  διαβάζεται  στο  ακροατήριο. Αν  όμως πρόκειται για  κακούργημα, είναι δυνατό να κληθούν  να  εμφανιστούν  στο  ακροατήριο, οπότε εξετάζονται πρώτοι, κατόπιν μπορούν να αποχωρήσουν, εκτός αν το  δικαστήριο διατάξει διαφορετικά. Τα παραπάνω πρόσωπα μπορούν να παραιτηθούν από αυτά τα πλεονεκτήματα.»

Άρα!

Όταν η αριστερά δεν στέκεται στο πλάϊ του λαού, όταν δεν ακούει την ανάσα του και την φωνή του, όταν δεν προασπίζεται το δίκιο και την μικρή του περιουσία, τότε μοιραία ο λαός θα ψάξει να βρεί στήριγμα και αποκούμπι αλλού.   

Ας μη τρομοκρατούν λοιπόν και κατατάσσουν τον λαό οι ινστρούχτορες της αριστεράς στον φασισμό απλώς και μόνο γιατί ο λαός διαμαρτύρεται και δεν συμφωνεί με την απερίγραπτη εφαρμοσμένη ιδεολογία της πλέμπας που κυβερνά, διότι είναι ο φασισμός της δικής τους ιδεοληψίας (αν πρόκειται απλώς και μόνο για ιδεοληψία και όχι για καθαρό προσωπικό και κομματικό συμφέρον) που τον σπρώχνει μακριά απ' τον λεγόμενο "φυσικό του σύμμαχο" την αριστερά, σε ξένες αγκαλιές.

Γράφει ο Δημήτρης Παξινός.*

Το γνωμικό αποδίδεται στον Βίαντα τον Πριηνέα, έναν εκ των επτά σοφών, ενώ χρησιμοποιείται από τον Σοφοκλή στην Αντιγόνη, με τον Κρέοντα να υποστηρίζει ότι η εξουσία αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα του άνδρα. Ποικιλόμορφη η εξουσία και δεν περιορίζεται μόνο στην πολιτική. Εκφάνσεις της συναντούμε στην οικονομική – κυρίως – δραστηριότητα, αλληλοσυμπλεκόμενη και αλληλοεξαρτώμενη στην Ελλάδα, αλλά και την κοινωνική, με την ευρύτατη αυτής έννοια.

Κάθε σχέση επαγγελματική αυτομάτως θέτει πρόσωπα σε κρείσσονα και ήσσονα μοίρα. Γενεσιουργός αιτία, η εξουσιομανία στις διάφορες πτυχές της ζωής. Εντός και κυρίως εκτός οικογένειας. Ο καθένας σέρνει βιώματα άγνωστα στο ευρύ κοινό, πολλές φορές καταχωνιασμένα μέσα του, θεωρεί εαυτόν αδικημένο από τη φύση, το περιβάλλον, την Πολιτεία και απαιτεί, μόνο που δεν μπορεί να το εκφράσει εύκολα. Αναμένει να του δοθεί η ευκαιρία. Κι’ αυτή συνήθως δίνεται μέσα από το πολιτικό σύστημα, το οποίο καλλιεργεί ελπίδες στους ψηφοφόρους του, για ανέλιξη και εξέλιξη μέσω της κομματικής ιεραρχίας. Στην εποχή του τέλους των ιδεολογιών, πολύ πιο εύκολα παρασύρεις. Δεν υπάρχουν ιδεολογικοί φραγμοί και η ύλη, το κέρδος φαντάζει ως ο απώτερος στόχος για την καταξίωση. Διογκώθηκε το ’81 και γιγάντωσε στις μέρες μας. Το πρόπλασμα βεβαίως πάντα υπάρχει και αναλόγως συνθηκών, της θέσης εξουσίας, εκτινάσσεται, με αχαλίνωτο πάθος, πολλές φορές.