"Το κράτος του Ισραήλ αμαυρώνει το όνομα του εβραϊκού λαού. Η ύπαρξη ιουδαιο-ναζιστών είναι γεγονός."

Yeshayahou Leibowitz.

"Εκτός από τους 52 νεκρούς, έχουν τραυματιστεί άλλοι 770 διαδηλωτές από αληθινά πυρά ελεύθερων σκοπευτών που στόχευαν στα πόδια, με σκοπό να καταστήσουν τα νεαρά αυτά άτομα εσαεί ανάπηρα."

Ιατροί της οργάνωσης - Ιατροί χωρίς Σύνορα.

Απόσπασμα από συνέντευξη του κορυφαίου εβραίου φιλοσόφου Yeshayahou Leibowitz (1903-1994), του αποκαλούμενου και "προφήτη της οργής", λίγο πριν τον θανατό του:

Μόνο τα ολοκληρωτικά κράτη ασχολούνται με αξίες. Για παράδειγμα, το κράτος που διηύθυνε ο Χίτλερ στηριζόταν σε αξίες. Το κράτος δεν θα έπρεπε να στηρίζεται σε καμιά αξία. Το κράτος του Στάλιν στηριζόταν σε μια αξία: την εξουσία του κομμουνιστικού κόμματος.  

Και το κράτος του Ισραήλ;

Τα πάλαι ποτέ θύματα κάνουν ό,τι μπορούν για να δικαιώσουν τις επιλογές της Ιστορίας. Οι "αθώοι" πληθυσμοί της Δύσης, αμέτοχοι, ασυγκίνητοι, και ακίνητοι περιμένουν το επόμενο "τρομοκρατικό" χτύπημα στην πόρτα τους για να ντυθούν je suis-ίδες.

Ευρωπαϊκή φασιστική Ένωση, ΝΑΤΟ, και ΟΗΕ, χαϊδεύουν τις κοιλιές των τραπεζιτών και των εμπόρων όπλων. Κι εμείς εδώ, ένας λαός που τα τελευταία 200 χρόνια έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου, ξένες αρμοστείες και κατοχές, πολέμους, δωγμούς, ανταλλαγές πληθυσμών, πτωχεύσεις, δικτατορίες και σάπιες δημοκρατίες, ένας λαός που στάθηκε ηθικά πάντα δίπλα στους αδύνατους, ένας λαός που συμπάσχει και υποστηρίζει τους κατατρεγμένους, σήμερα στέκεται ακόμη μιά φορά αδύναμος να αντιδράσει, προδομένος ακόμη μία φορά από μία χυδαία και ψευδώνυμη "αριστερή" κυβέρνηση, και μία ακόμη χυδαιότερη "δημοκρατική" αντιπολίτευση, κόλακες των ισχυρών της γής, φερέφωνα και τζουτζέδες των εγκληματιών του κόσμου τούτου.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σε εποχές τόσο δύσκολες και καταστάσεις αδιέξοδες, είναι παρήγορο και ενθαρρυντικό να διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν κάποιοι που περνούν με τη δουλειά και το ταλέντο τους τα σύνορα της χώρας, κάνοντας το προϊόν της δουλειάς τους αναγνωρίσιμο και σεβαστό στο εξωτερικό, παραμένοντας όμως και δημιουργώντας στην Ελλάδα.

Ο Παύλος, ο Αλέξανδρος, ο Γιώργος και η Ράνια Σταυρουλάκη είναι η επιτομή της παραπάνω διαπίστωσης. Από τότε που μετέφεραν τις ναυπηγικές δραστηριότητές τους από τα Χανιά στην Αττική, έκαναν το μεγάλο άλμα για την κατάκτηση της ευρωπαϊκής, και όχι μόνο, αγοράς. Η ραχοκοκκαλιά αυτής της επιτυχίας είναι χωρίς αμφιβολία ο Αλέξανδρος, ο μεγάλος γιος της οικογένειας, το σχεδιαστικό ταλέντο του οποίου ήταν αυτό που έδωσε στα σκάφη της BSK MARINE την διεθνή αναγνωρισιμότητα και καταξίωση. Πράγματι, ο Αλέξανδρος κατέκτησε διεθνή αναγνωρισιμότητα, αφού δύο χρόνια πριν του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος "Red Dot Award: Product Design 2016" για την σχεδίαση του Skipper NC100s.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Θρηνήσαμε δύο θύματα και παρακαλάμε τον Θεό να χαρίσει τη ζωή σε μία νέα γυναίκα.

Μετά μάθαμε πως ο οδηγός οδηγούσε εν μέθη ένα τεράστιο όχημα ανασφάλιστο και ανύπαρκτο στα κατάστιχα του κράτους [;] με πινακίδες άλλου οχήματος. Τα θύματα θα κληθεί να αποζημιώσει το καθημαγμένο Επικουρικό Κεφάλαιο που χρηματοδοτείται από τις συνεισφορές όλων των ασφαλισμένων, οι οποίοι αποκαλούνται με μία λέξη «μαλάκες», κατ’ αντιδιαστολή προς τους ανασφάλιστους που αποκαλούνται «έξυπνοι». Ευτυχώς που μετά από 3 χρόνια και βάλε η ΑΑΔΕ, λέει, εντόπισε τα ανασφάλιστα και θα καλέσει τους ασυνείδητους ιδιοκτήτες τους να πληρώσουν πρόστιμο και να τα ασφαλίσουν. Τρία χρόνια και δεν φιλοτιμήθηκαν οι έξυπνοι να σπεύσουν να ασφαλιστούν. Σε τρία χρόνια από τώρα θα έχουν ασφαλιστεί όλα, ενώ η ΑΑΔΕ θα έχει ανακαλύψει άλλα τόσα ανασφάλιστα.

Απεδείχθη, τελικώς, πως έχει δίκιο ο λαός που λέει ότι "όταν ο άνθρωπος κάνει όνειρα, ο Θεός γελά" ή όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι "άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει". Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος είπε επίσης κάτι ανάλογο. "Ό μέλλεις ποιείν, μή λέγε. Αποτυχών γάρ καταγελασθήση".

Κάπως έτσι την πάτησα κι' εγώ. Εδώ και δύο χρόνια προσπαθώ να δώσω σάρκα και οστά στο όνειρό μου να κάνω τον γύρο της Ευρώπης με ένα φουσκωτό σκάφος, αλλά φαίνεται πως αυτό το όνειρο δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Θα μείνει ένα όνειρο θερινής νυκτός, καθώς πέρυσι δεν κατάφερα να βρω τον κινητήρα και τα καύσιμα (έβαλαν κάποιοι το χεράκι τους γι' αυτό), ενώ φέτος, που βρήκα τον κινητήρα, δεν κατάφερα να βρω χορηγό για τα καύσιμα.