Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Θρηνώντας για πολλοστή φορά νεκρούς και τραυματίες από πυρκαγιές σκέφτηκα πως δεν είναι ώρα για συγγραφή άρθρων. Άλλωστε, τί να γράψει κανείς. Τα ίδια και τα ίδια. Με αντιγράφω, λοιπόν, επειδή και χθες όλοι οι πληγέντες από τη φωτιά ζητούσαν βοήθεια από το κράτος. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Όπως θα συμβεί και σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια, σε τρία χρόνια κ.ο.κ. Και στο τέλος παραθέτω ένα συγκινητικό άρθρο από το μακρυνό 2009, αναρτημένο στο ιστολόγιο του Χάνου Κλασμένου. Μου το έστειλε ένας φίλος πρωί-πρωί και δεν άντεξα να μην το αναπαραγάγω.  Εις μνήμην των ολίγων ηρώων. Είναι πάντοτε λίγοι αυτοί που σώζουν την τιμή των πολλών καρεκλοκένταυρων. Και μην τολμήσει καμμιά  μαϊμού να μου πει  «τί να προλάβουμε να κάνουμε σε 3,5 χρόνια διακυβέρνησης, εδώ που μας έφεραν οι άλλοι». Εσείς είστε οι άλλοι ρε γίδια. Και οι άλλοι είναι εσείς.

Απαντώντας στην «έκθεση αυτοψίας στο ΕΚΠΑΖ» που συντάχθηκε χωρίς ημερομηνία και υπογράφεται από τους ιδιώτες κτηνιάτρους κ.κ. Αχ. Ακρίβο και Αν. Μαντζιαβά έχουμε να πούμε τα εξής: κατ αρχήν δεν αναφέρονται τα ονόματα των 4 προσώπων που συμμετείχαν, όπως αναφέρεται και που έχουν κατά τα λεγόμενα των μόλις προαναφερόμενων «μακρά θητεία σε αντίστοιχους φορείς και εγνωσμένη εμπειρία» (γι αυτό έβαλαν μωρό Κοτσιφάκι σε κλουβί να φάει μόνο του σπόρους για Καναρίνια όλη την ημέρα ενώ αυτό χρειάζεται κάθε δύο ώρες τάισμα με καθετήρα και με τροφή εμπλουτισμένη με πάρα πολλή πρωτεΐνη;)

Οι συντάκτες της έκθεσης μιλούν για έντονη εγκατάλειψη τη στιγμή που ο υπογράφων υποχρεώθηκε (με ποινή κράτησης στο Α. Τ. Αίγινας) να απομακρυνθεί από τον χώρο 3 εβδομάδες πιο πριν.  Άρα η εγκατάλειψη οφείλεται στο τσούρμο του Παύλου Μπήτρου και της Μαρίας Γανωτή που λαθραία λυμαίνονται τους χώρους και τα κινητά πράγματα του Κέντρου - ενώ και ο προσωπικός χώρος του υπογράφοντος έχει κλειδωθεί με κλειδαριά ασφαλείας από τον ψευδοδιαχειριστή Παύλο Μπήτρο που μπαίνει ανεξέλεγκτα μέσα κατά το δοκούν είτε αφήνει άλλους να μπαίνουν, ενώ τηλεοπτικό συνεργείο που προσκάλεσε, τράβηξε πλάνα εκεί μέσα χωρίς να είμαι παρών και χωρίς την άδεια μου.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ο ΠτΔ Πάκης ο Άσπιλος τίμησε με την παρουσία του τον εορτασμό των 150 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή και πεζογράφου Κώστα Κρυστάλλη. Εγώ τον θυμάμαι τον Κρυστάλλη από τα κείμενά του που διάβαζα στα βιβλία του Δημοτικού. Οι νέοι της εποχής μας έχουν ακούσει, άραγε, το όνομά του ή γνωρίζουν μόνον τον Μάριο Χάκκα και τα λογοτεχνήματα του παιδόφιλου αξιωματούχου του ΟΗΕ;

https://makpress.blogspot.com/2018/04/blog-post_737.html

Και τί σκαρφίστηκε ο μπαγάσας ο ΠτΔ να μας πει στη σύντομη ομιλία του. Μας μίλησε για τη «δικτατορία των μετρίων» που αποτελεί, λέει, εθνικό κουσούρι. Και μόλις πρόφερε τις 3 μαγικές λέξεις, έκανε μία παύση, έγειρε ελαφρώς την κεφαλήν με ύφος από αινιγματικόν έως και περιφρονητικόν και αμέσως ηκούσθησαν χειροκροτήματα, τα οποία έφεραν δάκρυα στα μάτια του ΠτΔ.  Τί να ήθελε, άραγε, να πει;  Και ποιοί ήταν οι παλαμοκρούστες; Οι άριστοι;

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Τον ΥπΕθΑ Χάνο Κλασμένο γιούχαραν μερικοί νοματαίοι την ώρα που απέτιε στην Κύπρο φόρο τιμής στους νεκρούς του ΄74. Ο Χάνος κατήγγειλε το γεγονός της γιούχας και η Αστυνομία συνέλαβε τους  γουχαΐσαντας.

Διερωτώμαι ποιό ποινικό αδίκημα διέπραξαν, άραγε, οι γιουχαΐσαντες. Το δικαστήριο του Στρασβούργου, αρμόδιο για την ερμηνεία και εφαρμογή της σύμβασης της Ρώμης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει επανειλημμένως κρίνει ότι η από μέρους δημοσιογράφων οξεία κριτική, ακόμη και με φράσεις έντονες, δημοσίων προσώπων, ιδία πωλητικών, είναι ανεκτή και δεν μπορεί ο δημοσιογράφος να καταδικάζεται για εξύβριση κ.λπ. Το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι μη δημοσιογράφοι, η δε Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, έχει προσχωρήσει στη σύμβαση της Ρώμης  και υπόκειται στη δικαιοδοσία του εν λόγω δικαστηρίου.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Είναι λυπηρό να χάνει  ένας νέος άνθρωπος τη ζωή του. Οιοσδήποτε και υπό οιεσδήποτε συνθήκες. Είναι κόμη πιο λυπηρό, όμως, όταν σου προκαλούν οι σχετικές τραγικές ειδήσεις προβληματισμό και συγκρίσεις.

Άκουγα στο ραδιόφωνο ρεπορτάζ για την κηδεία του Σωκράτη Κόκκαλη του νεότερου. Όλος ο επιχειρηματικός κόσμος παρών. Αλλά και πολιτικοί.  Λες και ο αποδημήσας τους γνώριζε όλους αυτούς, οι οποίοι συνέρρευσαν για τον ύστατο χαιρετισμό. Όχι βέβαια. Οι περισσότεροι προσέτρεξαν λόγω του πατρός του, του και εθνικού εργολάβου αποκληθέντος. Εχθροί και φίλοι παρόντες.