Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πιστεύω ότι το επίτευγμα της Κοινότητας "Αείφαρον", στην αρχαία Νεμέα, εκτός των άλλων, είναι το απαύγασμα της μέχρι τώρα προσπάθειας του Μιχάλη Καλογεράκη, αλλά και των ίδιων των μελών της Κοινότητας. Συγχρόνως αποτελεί τη δική μου δικαίωση για τη συνεχή προβολή της δουλειάς του Μιχάλη από τον Φεβρουάριο του 2013, όταν για πρώτη φορά μπήκα στο εργαστήριό του και βιντεοσκόπησα την προσπάθειά του να διαχωρίσει τα συστατικά του νερού, με ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, και να απομονώσει το υδρογόνο το οποίο αποθήκευσε και χρησιμοποίησε στη συνέχεια σαν καύσιμη ύλη.
Αυτά που ακολούθησαν στα 6 αυτά χρόνια ήταν καθοριστικά. Παραγωγή και αποθήκευση καθαρού υδρογόνου, καύση του για τις ανάγκες της οικιακής θέρμανσης, αλλά και προσπάθεια για την δημιουργία και άλλων εναλλακτικών μορφών καυσίμου μέσω της παραγωγής αλκοόλης από φρούτα, ζαχαροκάλαμο και άλλα προϊόντα της γης. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν να καταφέρει ο Καλογεράκης, πάντοτε με ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, να κινήσει το αυτοκίνητό του με απλή αλκοόλη και νερό χωρίς πρόσμιξη με άλλο καύσιμο και χωρίς ιδιαίτερες μετατροπές στον κινητήρα.








