Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η ζωή ενός ανθρώπου που δεν λέει ποτέ όχι στην πρόσκληση-πρόκληση ενός ταξιδιού είναι πάντοτε απρόβλεπτη. Σαν τη δική μου ένα πράγμα. Εκεί που καθόμουν λοιπόν το Σάββατο και σκεφτόμουν τα εγγόνια μου, που θα τα είχαμε μαζί μας το διήμερο, αλλά και μια αεροφωτογράφιση που είχα να κάνω την Κυριακήγια έναν φίλο στην Ανάβυσσο, κτύπησε το τηλέφωνο. "Φίλε Ιωσήφ, περνάω αυτή τη στιγμή τα διόδια των Μαλγάρων και γύρω στις 7 θα περάσω απ' την Αθήνα με προορισμό το ακρωτήριο Ταίναρο. Δεν θα σταματήσω όμως καθόλου. Θέλεις να έρθεις μαζί μου; Αν ναι, πες μου πού μπορώ να σε πάρω".
Αισθάνθηκα αηδία βλέποντας τα δέκα κορίτσα να παρελάζουν [που λένε οι μορφωμένοι] βαδίζοντας ως πολύσπαστα προς τιμήν τών ηρώων που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα. Ένοιωσα και θυμό που υπάρχουν γονείς και δάσκαλοι, οι οποίοι δεν κατάφεραν να μεταδώσουν σ’ αυτά τη συστολή κατ’ ελάχιστον απέναντι στην πλειονότητα του λαού που τιμά τους νεκρούς του και επιμένει να τους θυμάται. Προσπάθησα να φανταστώ, τί θα έγραφε ο Νίκος Τσιφόρος αν ζούσε. Ίσως ένα χρονογράφημα με τον ως άνω τίτλο κατ’ απομίμηση του «Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα».






Πολυτεχνείου Κρήτης, Καθηγητής Ευάγγελος Διαμαντόπουλος, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ευχαριστούμε θερμά την ΑΝΕΚ που για δεύτερη φορά φέτος μας τιμά με τη φιλοξενία της, δείχνοντας στην πράξη την στήριξή της στο τόπο και την φροντίδα της για τα παιδιά που είναι το μέλλον της χώρας μας. Σήμερα έχουμε μπροστά μας τους νέους επιστήμονες που με την άρτια εκπαίδευση και εξειδίκευσή τους θα αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα, διαμορφώνοντας το αύριο στους κλάδους τους».
